استاندارد ایزو (ISO)

سازمان بین المللی استاندارد (ISO) یک سازمان توسعه استاندارد بین المللی است

که از نمایندگان سازمان های استاندارد ملی کشورهای عضو تشکیل شده است.

ISO در 23 فوریه 1947 تأسیس شد و (از نوامبر 2022) بیش از 24500 استاندارد بین المللی را منتشر کرده است

که تقریباً تمام جنبه های فناوری و تولید را پوشش می دهد.

این سازمان دارای 811 کمیته فنی و کمیته فرعی برای مراقبت از توسعه استانداردها دارد.

این سازمان استانداردسازی را در تمام زمینه های فنی و غیر فنی

به غیر از مهندسی برق و الکترونیک که توسط IEC اداره می شود، توسعه داده و منتشر می کند.

دفتر مرکزی آن در ژنو، سوئیس است، و از سال 2023 در 167 کشور کار می کند. سه زبان رسمی ISO عبارتند از انگلیسی، فرانسوی و روسی.

تاریخ

سازمانی که امروزه به نام ISO شناخته می شود در سال 1926 به نام فدراسیون بین المللی انجمن های استاندارد ملی (ISA) شروع به کار کرد

که در درجه اول بر مهندسی مکانیک تمرکز داشت.

ISA در سال 1942 در طول جنگ جهانی دوم به حالت تعلیق درآمد،

اما، پس از جنگ، ISA توسط کمیته هماهنگی استانداردهای سازمان ملل متحد (UNSCC) که اخیراً تشکیل شده بود،

با پیشنهاد تشکیل یک سازمان استاندارد جهانی جدید مورد بررسی قرار گرفت.

این سازمان به طور رسمی در 23 فوریه 1947 فعالیت خود را آغاز کرد.

ISO یک سازمان داوطلبانه است که اعضای آن مقامات رسمی استانداردها هستند.

اعضا، هر ساله در یک مجمع عمومی گرد هم می آیند تا در مورد اهداف استراتژیک ISO بحث کنند.

این سازمان توسط دبیرخانه مرکزی مستقر در ژنو هماهنگ می شود.

شورایی با عضویت چرخشی از 20 نهاد عضو، راهنمایی و حکمرانی، از جمله تعیین بودجه سالانه دبیرخانه مرکزی را فراهم می‌کند.

هیئت مدیره فنی مسئول بیش از 250 کمیته فنی است که استانداردهای ISO را توسعه می دهند.

ISO یک کمیته فنی مشترک به نام (JTC) با کمیسیون بین المللی الکتروتکنیکی (IEC) برای توسعه استانداردهای مربوط به فناوری اطلاعات (IT) دارد.

(JTC1) در سال 1987 ایجاد شد و ماموریت آن (توسعه استانداردهای جهانی فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) برای کاربردهای تجاری و مصرف کننده است).

قبلاً JTC 2 نیز وجود داشت که در سال 2009 برای یک پروژه مشترک برای ایجاد اصطلاحات مشترک

برای (استانداردسازی در زمینه بهره وری انرژی و منابع انرژی تجدید پذیرایجاد شد).

تامین مالی ایزو توسط ترکیبی از موارد زیر تامین می شود:

سازمان هایی که پروژه های خاص را مدیریت می کنند یا کارشناسان وام برای مشارکت در کار فنی

اشتراک نهادهای عضو، که اشتراک آنها متناسب با تولید ناخالص ملی و ارقام تجاری هر کشور است.